Prace nad modelem dekompresyjnym Suunto rozpoczęły się w latach 80. XX w., kiedy firma Suunto wykorzystała model Bühlmanna oparty na wartościach M w komputerze nurkowym Suunto SME. Od tamtego czasu nieustannie prowadzone są badania wspierające rozwój zarówno z udziałem firmowych jak i zewnętrznych ekspertów.
Pod koniec lat 90. XX w. firma Suunto zaczęła wykorzystywać model RGBM (Reduced Gradient Bubble Model) opracowany przez dr Bruce'a Wienkego w połączeniu z poprzednim modelem opartym na wartościach M. Pierwsze dostępne na rynku produkty oferujące tę funkcję to standardowe modele Suunto Vyper i Stinger. Umożliwiły one znaczną poprawę bezpieczeństwa nurka dzięki uwzględnianiu kilku warunków nurkowania wykraczających poza modele oparte wyłącznie na gazach rozpuszczonych:
Półokresy saturacji tkanek wykorzystywane w Suunto Fused™ RGBM pochodzą z pełnego algorytmu RGBM Wienkego, w którym organizm człowieka podzielono na piętnaście różnych grup tkanek. Pełny algorytm RGBM uwzględnia te dodatkowe tkanki i generuje dokładniejsze modele saturacji i desaturacji. Ilości azotu i helu w czasie saturacji i desaturacji w tkankach są obliczane niezależnie.
Możliwość dostosowania się do różnorodnych sytuacji sprawia, że Suunto Fused RGBM zapewnienia dodatkowe bezpieczeństwo. W przypadku nurkowania rekreacyjnego, zależnie od ustawień osobistych, czasy bezdekompresyjne mogą być nieco dłuższe. Osoby uprawiające nurkowanie techniczne z otwartym obiegiem mogą korzystać z mieszanek gazów z domieszką helu – w czasie głębszych i dłuższych zanurzeń helowe mieszanki gazów umożliwiają skrócenie czasu wynurzania. W przypadku nurków z aparatem o obiegu zamkniętym (typu rebreather) algorytm Suunto Fused RGBM doskonale spełnia funkcję komputera nurkowego bez funkcji monitorowania, z nastawą określonej wartości.