Suunto EON Core Podręcznik użytkownika

Suunto Fused™ RGBM

Prace nad modelem dekompresyjnym Suunto rozpoczęły się w latach 80. XX w., kiedy firma Suunto wykorzystała model Bühlmanna oparty na wartościach M w komputerze nurkowym Suunto SME. Od tamtego czasu nieustannie prowadzone są badania wspierające rozwój zarówno z udziałem firmowych jak i zewnętrznych ekspertów.

Pod koniec lat 90. XX w. firma Suunto zaczęła wykorzystywać model RGBM (Reduced Gradient Bubble Model) opracowany przez dr Bruce'a Wienkego w połączeniu z poprzednim modelem opartym na wartościach M. Pierwsze dostępne na rynku produkty oferujące tę funkcję to standardowe modele Suunto Vyper i Stinger. Umożliwiły one znaczną poprawę bezpieczeństwa nurka dzięki uwzględnianiu kilku warunków nurkowania wykraczających poza modele oparte wyłącznie na gazach rozpuszczonych:

• Monitorowanie serii nurkowań wielodniowych
• Obliczanie nurkowań powtórzeniowych z krótkimi przerwami
• Reagowanie na nurkowanie na większą głębokość niż poprzednie nurkowanie
• Przystosowanie się do szybkiego wynurzania powodującego powstawanie dużej ilości mikropęcherzyków (cichych pęcherzyków)
• Wykorzystanie rzeczywistych praw kinetyki gazów

Półokresy saturacji tkanek wykorzystywane w Suunto Fused™ RGBM pochodzą z pełnego algorytmu RGBM Wienkego, w którym organizm człowieka podzielono na piętnaście różnych grup tkanek. Pełny algorytm RGBM uwzględnia te dodatkowe tkanki i generuje dokładniejsze modele saturacji i desaturacji. Ilości azotu i helu w czasie saturacji i desaturacji w tkankach są obliczane niezależnie.

Możliwość dostosowania się do różnorodnych sytuacji sprawia, że Suunto Fused RGBM zapewnienia dodatkowe bezpieczeństwo. W przypadku nurkowania rekreacyjnego, zależnie od ustawień osobistych, czasy bezdekompresyjne mogą być nieco dłuższe. Osoby uprawiające nurkowanie techniczne z otwartym obiegiem mogą korzystać z mieszanek gazów z domieszką helu – w czasie głębszych i dłuższych zanurzeń helowe mieszanki gazów umożliwiają skrócenie czasu wynurzania. W przypadku nurków z aparatem o obiegu zamkniętym (typu rebreather) algorytm Suunto Fused RGBM doskonale spełnia funkcję komputera nurkowego bez funkcji monitorowania, z nastawą określonej wartości.

Bezpieczeństwo nurka

Ponieważ każdy model dekompresyjny jest czysto teoretyczny i nie monitoruje faktycznego stanu organizmu nurka, żaden z tych modeli nie może zagwarantować całkowitego wyeliminowania ryzyka wystąpienia DCS. Eksperymenty wykazały, że przy ciągłym i częstym nurkowaniu organizm w pewnym stopniu przystosowuje się do dekompresji. Osoby nurkujące ustawicznie, gotowe podjąć większe ryzyko, mają do dyspozycji dwa ustawienia spersonalizowane (P-1 i P-2).

Nurkowanie na większej wysokości

Na dużych wysokościach ciśnienie atmosferyczne jest niższe niż na poziomie morza. Po przybyciu na miejsce położone na większej wysokości w ciele człowieka znajduje się więcej azotu niż w stanie równowagi na pierwotnej wysokości. Ten dodatkowy azot jest stopniowo uwalniany i przywrócony zostaje stan równowagi. Zaleca się, aby przed nurkowaniem przeznaczyć co najmniej trzy godziny na aklimatyzację organizmu do nowej wysokości.

Przed rozpoczęciem nurkowania na większej wysokości należy ją odpowiednio uwzględnić w ustawieniach komputera nurkowego. Maksymalne ciśnienie parcjalne azotu dopuszczalne w ramach modelu matematycznego stosowanego przez komputer nurkowy jest zmniejszane odpowiednio do niższego ciśnienia otoczenia.

W konsekwencji dozwolone limity przystanków bezdekompresyjnych ulegają znacznemu zmniejszeniu.

Ekspozycja tlenowa

Obliczenia dotyczące ekspozycji tlenowej dokonywane są w oparciu o przyjęte obecnie tabele i zasady dotyczące granicznych wartości ekspozycji czasowej. Ponadto komputer nurkowy wykorzystuje kilka metod szacowania ekspozycji tlenowej z zachowaniem marginesu bezpieczeństwa. Na przykład:

• Wyświetlane obliczenia dotyczące ekspozycji tlenowej są zaokrąglane do następnej wyższej wartości procentowej.
• Wartości graniczne CNS% do 1,6 bara (23.2 psi) są oparte na wartościach granicznych podanych w publikacji NOAA Diving Manual z 1991 roku.
• Monitorowanie OTU jest oparte na długoterminowym dziennym poziomie tolerancji, a prędkość powrotu do normalnego stanu jest zmniejszona.

Sposób wyświetlania przez komputer nurkowy informacji dotyczących tlenu gwarantuje, że wszystkie ostrzeżenia i komunikaty są dostępne w odpowiednich fazach nurkowania. Przykładowo, następujące informacje będą wyświetlane przed i w trakcie nurkowania, jeśli komputer nurkowy pracuje w trybie Air/Nitrox (Powietrze/Nitroks) lub trybie Trimix (Trymiks):

• Wybrana zawartość O₂% (i ewentualnie helu %)
• CNS% i OTU
• Powiadomienie dźwiękowe, gdy CNS% osiągnie poziom 80%, następnie powiadomienie, gdy zostanie przekroczony poziom 100%
• Powiadomienia, gdy OTU osiągnie poziom 250 i następnie ponownie, gdy zostanie przekroczony poziom 300
• Alarm dźwiękowy, gdy wartość pO₂ przekroczy obecny limit (alarm o wysokim pO₂)
• Alarm dźwiękowy, gdy wartość pO₂ wynosi poniżej 0,18 (alarm o niskim pO₂)